Soru Sorun

ÇOCUKLUK

“Çocukluk tabut gibi uzun ve dar, kendi kendine içinden çıkmak mümkün değil.”

1976 yılında, henüz elli sekiz yaşındayken intihar eden Tove Ditlevsen işçi sınıfından bir ailenin kızıydı, dört defa evlendi, hayatı boyunca bağımlılık dahil birçok psikolojik rahatsızlıkla mücadele etti. Uluslararası üne ölümünden sonra ulaşan Ditlevsen’in Çocukluk, Gençlik ve Bağımlılık kitaplarından oluşan Kopenhag Üçlemesi bir itiraflar silsilesinden çok daha fazlası, kalabalıkta yanından geçip gitmiş olabileceğiniz inişli çıkışlı bir hayatın yankısı.

Tove, Kopenhag’da dar gelirlilerin oturduğu bir semtte yaşıyor. Babası sosyalist ve sendika üyesi, o yüzden iş bulması zor, annesi fazla korumacı bir kadın, sadece kızı evlenince rahatlayacak, ağabeyi de çıraklık yaptığı yerde soluduğu cila yüzünden öksürük nöbetleri geçirmekte. Tove’nin içindeyse bütün bu karmaşanın ortasında başka bir gerçeklik filizleniyor, okumayı seven bu küçük kız, şair olma hayalleri kuruyor. Tove Ditlevsen’den Çocukluk geçim sıkıntısıyla, siyasi karmaşayla karakteri şekillenen ayrıksı bir ruhun hüzünlü yaşamının anlatısı.

“Dışlanmış herkesin kendinden bir şeyler bulabileceği olağanüstü bir hikâye.”
–Patti Smith, Çoluk Çocuk’un yazarı

“Ditlevsen’in üslubu kristal berraklığında, capcanlı ve acı verici bir samimiliği var.”
–The Paris Review


GENÇLİK

“Kendi kendime sarılıyorum, genç ve sağlıklı olduğuma seviniyorum. Yoksa gençliğim sadece bir yokluk, bir an evvel geride bırakmak istediğim bir engel.”

1976 yılında, henüz elli sekiz yaşındayken intihar eden Tove Ditlevsen işçi sınıfından bir ailenin kızıydı, dört defa evlendi, hayatı boyunca bağımlılık dahil birçok psikolojik rahatsızlıkla mücadele etti. Uluslararası üne ölümünden sonra ulaşan Ditlevsen’in Çocukluk, Gençlik ve Bağımlılık kitaplarından oluşan Kopenhag Üçlemesi bir itiraflar silsilesinden çok daha fazlası, kalabalıkta yanından geçip gitmiş olabileceğiniz inişli çıkışlı bir hayatın yankısı.

Avrupa savaşın içine sürüklenmekte, Naziler gitgide daha da güçlenmekte. Kopenhag’da şairlik hayalleriyle yaşayan Tove ise bu keşmekeşte bağımsızlığı arzuluyor, kendisine ait kılabileceği bir kişisel alanı… Ama önce işe girmesi, tiyatro grubunda yerini bulması, ev ekonomisine katkıda bulunması, tacizci adamlardan kurtulması, yöneticilerine katlanması lazım. Tove Ditlevsen’den Gençlik, hassas ama yeteneklerine güvenen bir şairin hayalleri ile gerçek hayat arasındaki mesafeyi katedişinin, yetişkinliğe adım atışının hikâyesi.

“Yazdıklarının yüceliği çözülemez bir gizem hissi veriyor: Çok uzaklarda ve yükseklerde.”
–Rachel Kushner, Salon Mars’ın yazarı

“Ditlevsen’i okuma deneyimi altüst edici, sanki Ditlevsen kafanızın içine girip tüm eşyaların yerini değiştirmiş gibi.”
–Deborah Eisenberg, The New York Review of Books

BAĞIMLILIK

“Kavgamızdan kısa süre sonra bir gün eve her zamanki saatte dönmeyince ona ne kadar bağımlı olduğumu hissediyorum.”

1976 yılında, henüz elli sekiz yaşındayken intihar eden Tove Ditlevsen işçi sınıfından bir ailenin kızıydı, dört defa evlendi, hayatı boyunca bağımlılık dahil birçok psikolojik rahatsızlıkla mücadele etti. Uluslararası üne ölümünden sonra ulaşan Ditlevsen’in Çocukluk, Gençlik ve Bağımlılık kitaplarından oluşan Kopenhag Üçlemesi bir itiraflar silsilesinden çok daha fazlası, kalabalıkta yanından geçip gitmiş olabileceğiniz inişli çıkışlı bir hayatın yankısı.

Tove artık ünlü bir şair, kendisinden yaşça epey büyük olan editör eşinden gizleyerek bir roman yazmakta ve içindeki huzursuzluk hâlâ yerli yerinde. Artık yetişkinliğin dünyasına adım atmış bu kadın, sanatçı kişiliğini kurmaya, yazdıklarıyla geçinmeye başlarken, bir yandan da gizli aşk ilişkileriyle, istenmeyen gebeliklerle boğuşmak zorunda kalacak ve en sonunda yaşamının belki en büyük derdiyle yüzleşecek: Uyuşturucu bağımlılığı. Tove Ditlevsen’den Kopenhag Üçlemesi’nin son kitabı Bağımlılık kaygıyla, tutkuyla, yalnızlık ve aşkla bezeli bir hayatın kitabı.
“Romantik, manevi anlamda korkutucu ve en nihayetinde yıkıcı… Müthiş bir şekilde insanı altüst eden Ditlevsen, daha çekingen bir anı yazarının asla kabul etmeyeceği bir şeyi kabul ediyor: Canavarlaşan bir narsisizm.”
–The New Yorker

“Keskin, coşkun bir günah çıkarma seansı gibi... Bir başyapıt.”
–The Guardian

 

Yorum Yapın